Cruise 3
Na een gezellig en lekker ontbijtje vertrokken we naar Kennedy Space Center. Vlak daarvoor stond de spaceshuttle Inspiration tentoongesteld. Wat een enorm groot ding is dat zeg, heel groot.

		In de verte zagen we al het 525 voet hoge gebouw van NASA dat maar 1 verdieping kent en daarnaast een lanceertoren. Onderweg zagen we allerlei soorten vogels zoals een soort lepelaar en heel veel visarenden We kwamen aan bij de parkeerplaats Er waren een heleboel rijstroken maar er waren maar twee hokjes open. Wij sloten aan achter een auto in de laatste rij. De vrouw in het hokje stuurde ons naar de andere kant van het hokje want dit was de rij van het werkverkeer. Wij achteruit, drie meter opzij en passeerden het hokje aan de andere kant.

De vrouw deed twee stappen opzij en bediende ons aan de andere kant van haar hokje. We kwamen uit op hetzelfde laantje; er was geen verschil. Onbegrijpelijk, we hadden net zo goed door kunnen rijden. Ik ben nog verbaasd. 

Op het complex zelf was genoeg te zien. Tijdens de rondrit met de bus zagen we de grote lanceertoren, erg ver overal vandaan vanwege het lawaai en de hitte die geproduceerd worden bij een lancering. We hebben zelfs nog een lancering ervaren in een simulator. Zoals je ziet, waren we ook op de maan en hebben ook samen een maansteen aangeraakt. Verder waren er veel raketten te zien en Apolloshuttles. Die laatste zijn niet zo groot maar de raketten en de branders zijn indrukwekkend.

Samen raakten we nog even de maansteen aan om onze verbondenheid met de maan tot uitdrukking te brengen.

Wij raken samen een maansteen aan!

Ik fotografeerde Lucia nog even samen met de astronaut die met ons naar de maan geweest was.

Op de weg terug zagen we nog een wilde alligator in het water naast ons en even later een visarend die op de grond zijn prooi zat op te eten. Je passeert alleen zo snel dat je veel te laat bent voor een foto.     Lucia komt terug van de maan in haar capsule. Ze is helemaal door elkaar geschud.

Lucia reed terug naar het hotel en ik keek even naar het elektronische apparaat achter de spiegel dat de registratie van de tolpoortjes voor zijn rekening neemt. Dat wordt dan automatisch door het autoverhuurbedrijf op je creditkaart gezet. Wat die man die ons hielp vergat te vermelden was dat er een aan en uit knop op zit. Wisten wij veel. Ik had nog nooit eerder zo’n ding gezien. We zijn dus een aantal tolpoorten illegaal gepasseerd. Daar zal wel een boete op staan. Bij terugkomst zal ik wel klagen over de gebrekkige voorlichting. En nu maar hopen dat de boetes meevallen voor het illegale rijden. Eerst in Nederland zwartrijden en nu hier. Ik hoorde dat de boete wel meevalt en dat je gewoon het dubbele krijgt. Als dat zo is, gaat het hoogstens om een paar tientjes. Het reservaat dat we twee dagen later in reden, beboet je voor $100,- per keer. Als dat bij de andere poortjes ook geldt, mag ik mijn hypotheek wel verhogen.
Vandaag maar even lasagne gehaald en in de magnetron opgewarmd.  Een normaal portie en niet zoals al die grote porties hier. Hier lijk ik mager.
De volgende dag gingen we naar Seaworld, een groot pretpark maar ook met waterdieren.

We zien er niet uit als toerristen hè!

Toen ik opstond, ging ik eerst even douchen. Het motel was bezig om de kamers te renoveren. Wij hadden een kamer die net klaar was. Bijna allemaal nieuw meubilair en nieuwe heerlijk dikke vloerbedekking. De man die met de badkamer was bezig geweest, had de schuifdeurdeur er niet goed in gehangen. Die ging een beetje zwaar dus ik roste hem dicht. Toen ik klaar was met douchen wilde ik hem weer openschuiven maar dat ging niet. Hij was helemaal van de rail afgeschoven en zat hopeloos klem. Daar zat ik dan opgesloten in de douche. Ik kreeg geen beweging meer in de deur. Dat had ik weer! Wat nu? Ik zag mezelf al de hele dag in de douche zitten. Het was net na 6 uur ‘s morgens dus ik wilde niet een hoop lawaai maken door de deur te ontzetten opdat ik eruit zou kunnen. Dus eerst maar even kijken wat er loos was. Gelukkig was het een aluminium strip waar de wieltjes van de deur op hoorden te rusten. Alleen met veel geweld kon ik de strip zo buigen dat de wieltjes weer op hun plaats kwamen. Daarna nog even de strip gefatsoeneerd zodat je niets meer van de operatie kon zien. De deur liep nu als een zonnetje over de rail. Ik had alleen toch zoveel lawaai gemaakt dat Lucia ongerust kwam kijken of er iets met mij gebeurd was.
Voordat we vertrokken, gingen we ontbijten. Lucia ging vast zitten en ik nam het eerste deel van de bestelling vast mee naar de tafel. Op de toonbank stond een grote stenen fooienpot met een oor eraan. Ik nam alles tegelijk mee en automatisch stak ik mijn vinger in het oor van de fooienpot en nam hem mee naar de tafel. Toen ik naar mijn handen keek, zag ik een pot met muntstukken en bankbiljetten. O, wat dom. Grinnikend zette ik de pot weer terug. De mensen in de rij achter me die het zagen gebeuren, moesten ook lachen. Maar het ontbijt smaakte goed.
Toen we in de auto stapten werd eerst even de geleende Tomtom ingesteld en toen hoefde allen maar de voet op het gaspedaal. Zo’n automatische versnellingsbak toch wel makkelijk.
Toen we bij Seaworld aankwamen, moesten onze tassen worden nagekeken zoals overal waar je naar binnen wil. Het meisje dat ons zou helpen stond met de hand voor de borst, keek recht vooruit en mompelde iets over een volkslied. Even later hoorde ik het Amerikaanse volkslied spelen en iedereen bracht daar zijn of haar eerbetoon aan door plechtig te wachten tot het afgelopen was. Daarna keek ze onze tassen na en mochten we naar binnen (voor $90,- p.p. als 60 plussers).
De Amerikanen hebben een sterk nationaliteitsbesef. Aan hun militairen wordt ook veel eerbetoon gebracht; veel dingen zijn goedkoper voor ze en ze hebben vaak voorrang. Toen voorafgaand aan de orcashow een kort eerbetoon voor de militairen werd gebracht ging de man voor mij staan.

Bij dit huis zie je ook de Amerikaanse vlag met daaronder “God bless America”. Ze zijn echt trots op hun land. Dat is anders dan vaak bij ons. Toen ik het eens had over de Nederlandse identiteit vroeg een van de aanwezigen wat dan inhield. Pindakaas? Die man moet snel het Nederlanderschap ontnomen worden, die is onze nationaliteit niet waard. Ik ben net als de Amerikanen trots op mijn land en blij dat ik de nationaliteit heb die ik heb. Weliswaar niet zo overdreven als hier in Amerika maar ik ben het wel.

We gingen eerste een grote achtbaan in die er echt eng uitzag. Zodra de stoelen vergrendeld waren, werden ze zo gedraaid dat je op je buik hing. Het ging er wild aan toe en we maakten een paar flinke loopings maar echt spannen was het eigenlijk niet. Toen we aan het eind van de dag naar de Kraken gingen, een andere achtbaan, dachten we eerst dat het wel zou meevallen. Nou zeg, dat was me een rit, looping na looping, je suist op een grote betonnen balk af en verdwijnt onder de grond. Ik dacht dat mijn gehoorapparaten spontaan uit mijn oren zouden vliegen, maar dat viel gelukkig mee. Wow, dat was wel een heftig ritje.

Natuurlijk gingen we mee in de gondel die ons naar een hoogte van 100 meter bracht met uitzicht over de wijde omgeving. Als je op een berg staat, is het precies hetzelfde maar het voelt toch anders.

Ondertussen liep er een groepje flamingo’s langs die zo gedresseerd waren dat de achter hen lopende oppassers niet eens wat hoefden te zeggen.
		Toen we een van de shows binnen liepen, stond er een clown de mensen aan het lachen te maken. Hij “veroverde” Lucia en de mensen lachten. Ik “bedreigde” hem waarop hij “verschrikt” reageerde. De mensen weer lachen. Hij liep weg en wij liepen samen door. Ineens klonk er weer een lachsalvo uit het publiek. Achter mijn rug werd iets gedaan. Toen Lucia n.l.  naar hem omkeek maakte hij de beweging van “we bellen nog wel”. Medelijdend werd ik door het publiek nagekeken maar toen had de clown zijn volgende slachtoffer alweer gevonden.

We aaiden nog roggen die in een langwerpige bak in de rondte zwommen. Dat vonden ze geen probleem. Het voelt een beetje sponsachtig aan. Verder bezochten we een 3d-show die ons mee onder water nam. Het ging wel snel en er was een hoop lawaai, twee dingen die je onder water niet zo meemaakt. Maar verder was het net of je aan het duiken was, alleen bleef je er droog bij. Geweldig! Aquaria met allerlei vissen, ook hamerhaaien. Jammer dat ik geen spijker bij me had om ze te lokken voor een behoorlijke foto.  Prachtige nautilusslakken, zeepaardjes en nog veel meer.

	Je kon middenin een aquarium staan en ik werd nog opgegeten door een haai.

We bezochten nog een orcashow. Die was erg leuk. Daarvoor waren we bij de zeeleeuwen- en ottershow. Die otters waren er met de haren bij gesleept. Maar shows op die manier heb ik nog nergens ter wereld gezien. De klap op de vuurpijl was de dolfijnenshow met mensen erbij verkleed als papegaaien en andere dieren. Er vlogen ook echte ara’s over en een heel grote visarend. Het was adembenemend. Fantastisch!!!!! Natuurlijk was er nog veel meer te zien maar dit waren wel belangrijke indrukken.

We waren zo dom geweest om geen trimmers aan te trekken maar sandalen. Nou, dat hebben we geweten. We hebben gelopen van 9 uur tot 18 uur en bijna niet gezeten. Het gevolg was dat we naar de auto strompelden. Toch wilden we nog even naar een groot winkelcentrum, de Florida Mall. Daar binnen was een Food Court, een groot plein met allemaal eettentjes. Bij veel tentjes staan ze je te lokken met hapjes om te proeven. Als je een rondje maakt en alles proeft, hoef je niet meer  te eten, zo vol zit je dan.
Terug op onze kamer waren we blij dat we op ons bed lagen met de benen omhoog. We hadden in eerste instantie nog het plan opgevat om ook naar Epcot te gaan, een ander “pretpark”, maar één was wel genoeg dus we besloten de volgende dag richting Tampa te rijden om de kust aldaar te bewonderen.